Kościół klepkowy w Borgund
O kościółku w Borgund już kiedyś pisałem. Urzekająca budowla przyciąga mnie jednak jak magnes i za każdym razem gdy jestem w pobliżu, zatrzymuję się by nacieszyć oczy tym fenomenem. Zbudowany około 1180 roku, stanowi wzór architektoniczny budowli świątynnych średniowiecznej Skandynawii. Podczas rekonstrukcji kościołów w Gol oraz w Hopperstad, wzorowano się właśnie na kościele Borgund.
Bogate zdobienia i kaskadowy dach są charakterystycznym elementem budowli, a sylwetka świątyni urzeka harmonią. Trzy osobne wejścia otoczone są kunsztownymi zdobieniami i mieszczą się w zadaszonej galerii, biegnącej wokół świątyni. Wewnątrz, poza ołtarzem i kilkoma elementami w jego sąsiedztwie jest zadziwiająco pusto. Uderzyło mnie to, gdy podczas którejś z kolei wizyty, w końcu miałem okazję zakupić bilet i wślizgnąć się do środka. Pamiętając wnętrze kościółka w Urnes miałem nadzieję ujrzeć coś podobnego i tutaj, jednak okazało się, że Świątynia pozbawiona jest typowego, kościelnego wyposażenia. Do naszych czasów nie zachowało się zbyt wiele sprzętów związanych ze świątynią. Kilka eksponatów podobno zostało wystawionych w jednym z muzeów w Bergen. Jedynymi zachowanymi obiektami, które można obejrzeć wewnątrz są ołtarz z XVII w. oraz ambona z XVI w. Poza tym oko przykuwają misterne rzeźbienia oraz kunszt stolarski budowniczych świątyni.
I have already written about the church in Borgund. However, the captivating building attracts me like a magnet and every time I am nearby, I stop to admire this phenomenon. Built around 1180, it is an architectural model of temple buildings in medieval Scandinavia. During the reconstruction of the churches in Gol and Hopperstad, the Borgund church was modeled on it. Rich decorations and a cascading roof are a characteristic element of the building, and the silhouette of the temple captivates with its harmony. Three separate entrances are surrounded by elaborate decorations and are located in a covered gallery running around the temple. Inside, apart from the altar and a few elements in its vicinity, it is surprisingly empty. This struck me when, during one of my visits, I finally had the opportunity to buy a ticket and sneak inside. Remembering the interior of the church in Urnes, I hoped to see something similar here, but it turned out that the temple was devoid of typical church equipment. Not much equipment related to the temple has survived to this day. Several exhibits are said to have been exhibited in one of Bergen’s museums. The only preserved objects that can be seen inside are the 17th-century altar and the 16th-century pulpit. In addition, the eye is drawn to the intricate carvings and carpentry craftsmanship of the temple’s builders.
