Przejażdżka po Norwegii
Norwegia to nie tylko możliwość górskich wypraw. Problemy z achillesami i związana z nimi przymusowa przerwa w przecieraniu szlaków otworzyły mi całkiem inne możliwości. Postanowiłem przejechać się po nieco dalszych regionach kraju wikingów i obejrzeć miejsca, które już od jakiegoś czasu znajdowały się na liście moich zainteresowań.
W ciągu dwudniowej wycieczki, jaką sobie zorganizowałem pogoda była raczej średnia, a deszcz mimo sprzyjających prognoz nie chciał się ode mnie odczepić. Zdarzały się jednak lepsze momenty, dzięki czemu zdjęcia nie wyszły aż tak tragicznie.
Z powodu dość dużej liczby fotek, jaką chciałbym się pochwalić, uznałem, że wszystkie dodatkowe atrakcje, które napotkałem po drodze znajdą się w kolejnych wpisach. Dziś umieszczę tylko ogólny opis trasy.
Moja droga wiodła przez Oddę, Jondal, przeprawę promem na północny brzeg Hardangerfjordu i wzdłuż wybrzeża do Granvin. Obejrzałem Ulvik, przejechałem przez Voss, Stalheim i dotarłem do Flåm. Stamtąd trasą 243, zwaną też snøvegen (śnieżna droga) dotarłem do Læerdal i dość okrężną drogą powróciłem do domu, zaliczając Eidfjord i Oddę. Wyprawę zakończyłem postojem przy wodospadzie Langfoss.
Norway is not just an opportunity for mountain hikes. My problems with the achilles forced me to avoid hiking trails, but at the same time it opened a quite different possibilities. I decided to go with the car around the Viking country and see places that have been on my list to visit from some time.
During the two-day trip, the weather (despite the favorable forecasts) was mainly raining. However, there were better moments, so the photos are not so tragically.
Due to the large number of pics I would like to boast, I decided that all the additional attractions that I encountered on the way would be included in subsequent entries. Today I only include a general description of the route.
My road led through Odda, Jondal, ferry crossing to the north shore of Hardangerfjord and along the coast to Granvin. I visited Ulvik, drove through Voss, Stalheim and reached Flåm. From there, route 243, also known as snøvegen (snow road), I reached Læerdal and round the way back home, including Eidfjord and Odda. The expedition ended with a stop at the Langfoss waterfall.
Zjeżdżając z głównej drogi E16 i kierując się na Stalheim Hotel ma się niepowtarzalną okazję rzucić okiem na niezwykłą dolinę Stalheim i zjechać wąską, krętą i stromą drogą w dół. Nachylenie trasy wynosi od 18 do 25% a ruch jest dozwolony jedynie z góry na dół. Z niedużego postoju tuż przed pierwszymi zakrętami prowadzi krótka ścieżka nad urwisko, skąd można podziwiać wspaniały wodospad Stalheimfossen.
When you turn from the main road E16 and heading to Stalheim Hotel, you can get a unique opportunity to take a look at the incredible Stalheim valley. After the hotel the road lead by narrow, winding and steep road down. The slope of the route is between 18 and 25% and traffic is allowed only from top. From the small stop just before the first turns, the short path goes over the cliff, where you can admire the magnificent Stalheimfossen waterfall.
Z niewielkiego miasteczka Aurland wiedzie stroma i wąska droga 243, wznosząca się aż na wysokość 1309m n.p.m. i prowadząca przez góry do oddalonego o 46 km Lærdal. Tę malowniczą trasę nazwano Drogą Śnieżną (Snøvegen), jako że nawet w środku lata zalega na poboczu mnóstwo śniegu. Drogę do Lærdal można pokonać szybciej, korzystając z jednego z najdłuższych na świecie tuneli (24,5 km), Lærdalstunnelen. Wybierając jednak drogę 243, można skorzystać z bardzo charakterystycznego punktu widokowego Stegastein, wysuniętej nad urwiskiem platformy widokowej z przeszkloną barierką na końcu.
From the small town of Aurland leads a steep and narrow road 243, rising up to 1309m above sea level, and leading through the mountains to Lærdal, 46 km away. This scenic route was called Snow Road (Snøvegen), because even in the middle of summer there is plenty of snow beside the road. The road to Lærdal can be much faster, using one of the longest tunnels in the world (24.5 km), Lærdalstunnelen. However, when choosing Route 243, you can stop at very characteristic lookout point: Stegastein, hanging over the cliff platform with a glass railing at the end.
2 komentarze
Kasia z www.katiraf.com
Drogę na Stegastein odradzamy nie wprawionym turystom (np. tym co na co dzień jeżdżą po lewej stronie – czytaj japończykom 😉 . Pamiętam, że jedna pani kierowniczka miała tam znaczne problemy z mijaniem się z innymi przez co staliśmy w korku dobre kilka minut….
A widoki na zdjęciach cudne, co tam deszcz 😉
Paweł
Hehe, też miałem spotkanie z jakimś niewprawnym kierowcą pod Stegastein jadącym z przeciwka. Miał on zatoczkę jakieś 20 metrów za sobą, ale to ja musiałem cofać się jakieś 100 metrów bo on nie potrafił 🙂