Wyprawa do Telemark i wejście na Ånås

Ånås to góra w rejonie Telemark, mierząca 656m n.p.m. Co ciekawe, prowadzący na nią szlak, nie dochodzi do wierzchołka a urywa się gdzieś przy wysokości 500 metrów. W zasadzie nie ma to większego znaczenia i myślę, że zrobiono to rozmyślnie, kończąc szlak w miejscu oferującym najlepszy możliwy widok. Przyjazd w to właśnie miejsce nie był częścią jakichś wymyślnych planów, a i samą górkę wyszukałem zaledwie dwa dni wcześniej na stronie ut.no. Przez cały tydzień, wertując różne lokacje w serwisie pogodowym napotykałem jedynie na większy bądź mniejszy deszcz. Wydawało się, że w całej Norwegii będzie padać. Dopiero w czwartek trochę się to zmieniło i prognozy wskazywały dużo mniej deszczu lub nawet w ogóle właśnie w rejonie Telemark, przy Telemarskanalen. Uznałem, że nie ma co szukać dalej i dość szybko miałem opracowany plan działania. Do zrealizowania były dwa wejścia. Pierwsze na górę Ånås i drugie na sąsiednią Næring.

Do przejechania miałem jakieś trzy i pół godziny, więc aby nie tracić czasu, musiałem wyjechać wcześnie. Tak też zrobiłem. Dojechałem bez problemów na miejsce, na obszerny parking przy budynku grendehus w małej miejscowości Fjågesund. A potem ruszyłem w kierunku wyraźnie odcinającej się na tle krajobrazu pionowej ściany Ånås. Ścieżka biegła przez osiedle domostw, zagłębiała się w las i potem pod górkę zakosami. Gdzieniegdzie w przerwie między drzewami mogłem sycić wzrok widokami. A było co oglądać. W dole widziałem zabudowania Fjågesund i rozsypane tu i ówdzie gospodarstwa. Ale wzrok przykuwała jasna tafla jeziora Flåvatn, przez które przebiega szlak wodny Telemarskanalen. W mięsiącach letnich pływają tędy statki pasażerskie, kursujące z Dalen na zachodzie, aż do Skien na wschodzie. Ta wodna trasa ma już prawie 130 lat i służy dziś głównie jako atrakcja turystyczna, ale dawniej transportowano nią również towary i zwierzęta. Kanał Telemark ukończono w 1892 roku. Przez 5 lat około 500 mężczyzn pracowało w pocie czoła, aby stworzyć drogę wodną o długości 105 km i różnicy wysokości 72 metrów. Wzdłuż tej trasy znajdują się liczne połączone ze sobą jeziora oraz śluzy.

Piąłem się wyżej i wyżej. Ścieżka biegła wzdłuż pionowej ściany, która robiła spore wrażenie od dołu. Ale wciąż poruszałem się w lesie i często drzewa przesłaniały widok. Za to gdy zdarzyła się okazja, i następował prześwit, korzystałem i podziwiałem widoki. W którymś momencie krótka, odchodząca od głównego szlaku ścieżka zawiodła mnie na niższy szczyt, a raczej punkt widokowy zwany Høvrenuten. Odsłonięta skała na której mogłem stanąć, tuż przy krawędzi urwiska i cieszyć się widokiem.

Wkrótce znów ruszyłem leśną ścieżką i na pewien czas straciłem z oczu widok na jezioro i osadę Fjågesund. Dopiero po jakimś czasie wyszedłem ponownie na otwartą przestrzeń i to był właściwie już koniec szlaku. Widok przy niewielkim kamiennym kopczyku nie różnił się wiele od tego co widziałem wcześniej, ale wciąż robił wrażenie. Pokręciłem się jeszcze po tej skale po czym zdecydowałem się wracać.

Szlak nie jest szczególnie trudny. Bywają strome odcinki, ale mając jako taką kondycję, nie są one wielce wymagające. Ostatecznie przeszedłem 7 kilometrów w cztery godziny. Nie śpiesząc się i często przystawając na zdjęcia. Dzień był ciepły i słoneczny, a wędrówka, zwłaszcza z takimi widokami niezwykle przyjemna. Jednak gdy zszedłem już na dół, nie miałem zbyt wielkiej ochoty na kolejny z zaplanowanych szczytów. Nawet jeśli wg opisu trasa była dość krótka. Podejrzewałem, że owa sąsiednia górka oferuje bardzo zbliżone widoki, i nic nie stracę, gdy po prostu wsiądę w auto i wrócę do domu.

Ånås is a mountain in the Telemark region, measuring 656 m above sea level. Interestingly, the trail leading to it does not reach the summit but ends somewhere at an altitude of 500 m. In principle, it does not matter much and I think it was done deliberately, ending the trail in a place offering the best possible view. Arriving at this particular place was not part of any elaborate plans and I found the mountain itself only two days earlier on the ut.no website. Throughout the whole week, browsing various locations in the weather service, I only came across more or less rain. It seemed that it would rain all over Norway. Only on Thursday did this change a bit and the forecast indicated much less rain or even no rain at all in the Telemark region, near Telemarskanalen. I decided that there was no point in looking any further and I quickly developed a plan of action. There were two ascents to be carried out. The first to Ånås mountain and the second to the neighboring Næring.

I had about three and a half hours to drive, so I had to leave early to save time. And so I did. I arrived without any problems at my destination, a large parking lot by the Grendehus building in the small town of Fjågesund. Then I set off towards the vertical wall of Ånås, clearly visible against the landscape. The path ran through a housing estate, went deep into the forest and then uphill in twists and turns. Here and there, in the gaps between the trees, I could feast my eyes on the views. And there was a lot to see. Down below, I could see the buildings of Fjågesund and the farms scattered here and there. But the bright surface of Lake Flåvatn, through which the Telemarskanalen waterway runs, caught my eye. In the summer months, passenger ships sail here, going from Dalen in the west to Skien in the east. This waterway is almost 130 years old and is mainly used as a tourist attraction, but in the past it was also used to transport goods and animals. The Telemark Canal was completed in 1892. For 5 years, about 500 men worked hard to create a waterway that is 105 km long and has a height difference of 72 meters. Along this route there are numerous interconnected lakes and locks.

I climbed higher and higher. The path ran along a vertical wall that was quite impressive from below. But I was still moving in the forest and the trees often blocked the view. However, when the opportunity arose and there was a clearing, I took advantage of it and admired the views. At one point, a short path branching off the main trail led me to a lower peak, or rather a viewpoint called Høvrenuten. An exposed rock on which I could stand, right at the edge of the cliff and enjoy the view.

Soon I set off again along the forest path and for a while I lost sight of the view of the lake and the settlement of Fjågesund. Only after some time did I emerge again into the open space and that was practically the end of the trail. The view by the small stone cairn was not much different from what I had seen before, but it was still impressive. I wandered around the rock some more and then decided to go back.

The trail is not particularly difficult. There are steep sections, but with the average fitness level, they are not very demanding. In the end, I walked 7 kilometers in four hours. Taking my time and stopping often for taking photos. The day was warm and sunny, and the hike, especially with such views, was extremely pleasant. However, when I got down, I did not feel much like climbing another of the planned peak. Even if, according to the description, the route was quite short. I suspected that the neighboring hill offered very similar views, and I would lose nothing if I just got in the car and drove home.